მსახიობობაზე ბავშვობიდანვე ვოცნებობდი. პატარაობაში დედა-შვილობანას თამაში მიყვარდა, მე დედა ვიყავი, ჩემი უმცროსი და კი – ჩემი შვილი. მე მსახიობობაზე ვოცნებობდი და ჩემთვის სულერთი იყო, ამას ტელესივრცეში მივაღწევდი, კინოში, თუ უბრალოდ სახლში.
ჩემი აზრით, ორლანდო ბლუმი ძალიან საყვარელია. მე ის დაჯილდოებაზე გავიცანი. იმ საღამოს ნომინაციაზე ვიყავი წარდგენილი და გავიმარჯვე კიდეც. სცენასთან მისულს, ასასვლელი კიბე არ დამხვდა და მანაც ხელში ამიტაცა და ისე ამიყვანა სცენაზე.
ძალიან გამიმართლა. ყველა ფილმი, რომელშიც კი მითამაშია, განსხვავებული იყო – როგორც სიუჟეტურად, ისე განსახიერებული როლითაც.
მინდა, გავაგრძელო მსახიობობა, ის ხომ ასეთი სახალისოა.
მე ერთი ჩვეულებრივი, საკუთარ პროფესიაზე შეყვარებული გოგო ვარ.
მივხვდი, რომ სხვებზე საუბარი ძალიან მტკივნეული შეიძლება იყოს. ერთხელ წავიკითხე ოპრა უინფრის ინტერვიუ, სადაც ის ამბობდა: “ჭრილობები შეძენილ სიბრძნედ აქციეთ”.
რისხვის გადაღებისას დენზელ ვაშინგტონთან მუშაობის ყოველი წუთით ვტკბებოდი. მასთან შეხვედრას მოუთმენლად ველოდი ხოლმე. ის მთელი მსოფლიოს მასშტაბით ერთ-ერთი საუკეთესო მსახიობია და მისი ცქერა დიდი სიამოვნებაა.
კარგია, როცა თავიდანვე იცი, ვინ გინდა გამოხვიდე. ჩემი მეგობრები დღემდე ვერ ჩამოყალიბებულან. მათგან ხშირად მსმენია: “ან ასტრონავტი გავხდები, ან რავი – სულერთია, რაც იქნება, იქნება.” მე ჩემი პირველი სარეკლამო რგოლიდანვე ვიცოდი, რომ მსახიობობა მსურდა.
კინოს შესწავლა გადასაღებ მოედანზე დავიწყე. სტივენ სპილბერგისგან დღეში ას ლექციას ვისმენდი. ვიცოდი, ასეთი შანსი მეორედ აღარ მომეცემოდა და მეც ინფორმაციას მაქსიმალურად ვისრუტავდი.
მამაჩემმა დაკოტა დამარქვა, დედაჩემმა კი – ჰანა, შესაბამისად, მე ჰანა დაკოტა ფენინგი ვარ.
ემოციური სცენების გადაღების პრობლემა არ მაქვს.
მადლიერი ვარ ღმერთის, რომ სამყაროთა ომებში (2005 წელი) თამაშის საშუალება მომეცა.
შენი ოჯახისა და მეგობრების ერთგული უნდა დარჩე.
ჩემი საქმე სხვა არაფერია, თუ არა სხვის გონებასა და ფიქრებში ჩაწვდომა.
ჩემს პერსონაჟებს არა სიტყვებით, არამედ – თვალებითა და სახის გამომეტყველებით განვასახიერებ. კინოშიც სწორედ ეს მხიბლავს. ჩვენ ყოველდღიურად ერთმანეთთან შინაგანი ენერგიით, სხეულის ენით, სახის გამომეტყველებითა და თვალებით ვკონტაქტობთ. ურთიერთობაც სწორედ ესაა. კინოში კი ამ სახის კომუნიკაცია იშვიათად მიიღწევა.
ჩემს გმირებზე ცოცხალი ადამიანებივით ვსაუბრობ.
შინაგან სიმშვიდეს მუშაობისას ვაღწევ.
ჰელოუ კიტი ისე მიყვარს, რომ ზოგჯერ მგონია, წინა ცხოვრებაში იაპონელი სკოლის მოსწავლე გოგონა ვიყავი.
ზოგჯერ ჩემი პერსონაჟისგან რადიკალურად განვსხვავდები. მაგრამ მსახიობობის მთელი ხიბლიც ხომ ისაა, ითამაშო ის, ვინც არ ხარ!
საკუთარ თავს ვერ გაექცევი.
წყარო: www.imdb.com
მოამზადა ლალი ახვლედიანმა
