საშინელებათა ჟანრის ფილმები ყოველთვის პოპულარული იყო. დარწმუნებით შეიძლება ითქვას, რომ ხსენებული ჟანრის პიონერი ჟორჟ მელიესის „Le Manoir du diable (1896)“-ია (ხშირად მონახულებადი ციხე), რომელმაც მაყურებელს ადრენალინი და კორტიზოლი (სტრესის ჰორმონი) ფილმის ყურებისას პირველად გამოაყოფინა. „Devil’s Castle“ დასახელება, რომლითაც სურათი ბრიტანეთში გადიოდა, ითვლება ისეთი შედევრების წინამორბედად, როგორებიცაა: „Bake Jizo“ და „Shinin no Sosei“, რომელთა პრემიერა იაპონიაში 1898 წელს გაიმართა, ასევე „Nosferatu“ (1922), „The Phantom of the Opera“ (1925), „Dr. Jekyll and Mr. Hyde“ (1931), „Dracula“ (1931) და „Frankenstein“ (1931). ხსენებული პერიოდი ითვლება საშინელებათა ჟანრის ფილმების ოქროს ხანად, პერიოდად, როდესაც იქმნებოდა უამრავი „Horror“ ფილმი და მაყურებელიც კიდევ მეტს და მეტს ითხოვდა.
რევოლუცია საშინელებათა ჟანრის ფილმებში თამამად შეიძლება ითქვას, რომ ინგლისელმა რეჟისორმა, ალფრედ ჰიჩკოკმა (13.08.1899 – 29.04.1980) მოახდინა, რომელმაც ვიზუალური და ხმოვანი შეშინების მეთოდს, ფსიქოლოგიური დაუმატა. მიუხედავად იმისა, რომ ხსენებული ბუმბერაზები თავიანთი ქმნილებებით ადამიანებში შიშს თესავდნენ, ამ შიშის მომკვა და ხელმეორედ დათესვა სტენლი კუბრიკმა მოახერხა, როდესაც მან1980 წელს სახელგანთქმული, ყველასათვის ნაცნობი, შეუდარებელი და საკულტო „ნათება“ (Shining) გადაიღო. შეგახსენებთ, რომ ფილმი სტივენ კინგის ამავე დასახელების წიგნის ადაპტაციია, თუმცა რადიკალურად განსხვავებული
ფილმში მთავარ როლს ჯეკ ნიკოლსონი ასრულებს, რომლის დანახვაც კი შემზარავია, მისი შეუდარებელი სამსახიობი ოსტატობა გამაოგნებელია და მთელი ყურადღება მისი სიგიჟისკენ არის მიმართული. მიუხედავად იმისა, რომ კინოგაქირავებაში ფილმმა წარმატება ვერ ნახა და ამასთან ერთად, რეჟისორსაც, ანუ კუბრიკსაც, ხშირად აკრიტიკებდნენ ხსენებული ფილმის გადაღებისათვის და სტივენ კინგის ნაწარმოების დამახინჯებისთვის, დრომ და შეცვლილმა ეპოქამ დაამატკიცა რომ „ნათება“ ის ფილმია, რომელიც თაობებს კიდევ არაერთხელ შეაშინებს და გულს გაუხეთქავს. დღემდე სურათი კინოისტორიაში ერთ-ერთ საუკეთესო ფსიქოლოგიურ ჰორორად არის მიჩნეული, კუბრიკის რეჟისორული სტილი და ხანგრძლივი უმოძრაო კადრების გამოყენება მსოფლიო კინოს მონაპოვრად იქცა.
30 წლისა და ყოველივე ზემოაღნიშნულის შემდგომ, მაშინ როდესაც თაობებმა და ეპოქამ დაამტკიცეს, რომ „ნათება“ ერთ-ერთი ყველაზე სასხელგანთქმული და ავტორიტეული ფილმია, რა თქმა უნდა სიკველის დროც დადგა, წარმოგიდგენთ „Doctor Sleep“-ს (ექიმი ძილი).
ფილმის სიუჟეტი Overlook Hotel-ში გადარჩენილი პატარა ბიჭის, დენის შესახებ გვიყვება, რომელიც ბავშვობის ტრავმებით იტანჯება, სვამს, ჩაესმის ხმები, ხედავს მოჩვენებს, არ სძინავს და ყოველივე ამის შემხედვარე, მაინც ცდილობს ცხოვრებაში მისი ადგილი იპოვოს. მას გამუდმებით ეცხადება ქალი 217-ე ნომრიდან, სიზმრებში კი სულ ის საბედისწერო ღამე ახსენდება.
ფილმში მოვლენები დასაწყისში ოდნავ გაუგებრად და ბუნდოვნად იწყება, ხან წარსულში ვართ, ხანავ აწმყოში, ხან მოჩვენებებს ესაუბრება, ხან ადამიანებს, ხან საკუთარ გონებაში გამოკეტავს ურჩხულებს, ხანაც, მათ გასაქანს აძლევს. ფილმის მსვლელობის დროს აღმოჩნდება, რომ დენი არ არის ერთადერთი ადამიანი, რომელსაც განსაკუთრებული ძალები აქვს (ტელეპატია, ადამიანზე ზემოქმედება, მომავლის დანახვა და სხვა ზებუნებრივი ძალები), არასებობენ სხვებიც, როგორც კეთილები, ისე ბოროტები.
ფილმი საკმაოდ საინტერესო საყურებელია და არ არის მოსაწყენი . მუდმივი ტონუსი და ისტორიის თანმიმდევრული მოყოლა ფილმს საკმაოდ საინტერესოს და ჩამთრევს ხდის. არსად გამქრალა ასევე ეპიზოდური დინამიკა, როდესაც ე.წ „action“ ხდება.
ფილმის რეჟისორი მაიკლ ფლენეგანია, რომელსაც სხვა თრილერები თუ საშინელებათა ჟანრის ფილმები გადაუღია. ამასთან ერთად, სურათში საკმაოდ კარგი სამსახიობო გუნდია: იან მაგრეგორი, კარელ სტრუისკენი, რებეკა ფერგუსონი, კლიფ კურტისი და სხვები.
მათ ვისაც აინტერესებს, თუ რა ბედია ეწია გაზრდილ დენის, რა ხდება მათ სამყაროში და როგორ გამოიყურება დღეს სასტუმრო „Overlook“, შეგიძლიათ უყუროთ ფილმს სამ ენაზე, adjaranet-ის ამ ბმულზე.
