ადრე თუ გვიან, ეს მოხდებოდა. ამერიკასა თუ ევროპაში, არ დარჩენილა კინოში მოღვაწე ადამიანი, რომელსაც აზრი არ დაეფიქსირებინოს ვაინშტაინის ამბავზე და ამჯერად, მიხაელ ჰანეკეს ჯერიც დადგა. ვისაც #MeToo კამპანია სასაცილოდ ეჩვეენება, მათ თავიდანვე დაგწყვეტთ გულს და გეტყვით, რომ რეჟისორი სრულიად იზიარებს სექსუალური ძალადობისთვის დამნაშავის დასჯას, ოღონდ მისთვის მიუღებელი სოციალურ ქსელებში ატეხილი აჟიოტაჟი და ბევრი უსაფუძვლო ბრალდებაა.
ჰანეკე ინტერვიუს აძლევდა ერთ-ერთ გამოცემას მის ახალ პროექტზე, როდესაც ჟურნალისტმა #MeToo მოძრაბაზე დაუსვა შეკითხვა, “ო, არა, ამაზე არ მკითხოთ”, მყისიერად უპასუხა რეჟისორმა, თუმცა შემდეგ ვრცლად ისაუბრა ბოლოდროინდელ ამბებზე.
“როგორც კაცმა, ალბათ, ამაზე არაფერი უნდა ვთქვა. რა თქმა უნდა, ვფიქრობ, რომ გაუპატიურება და ძალადობა უნდა ისჯებოდეს – ამაზე ორი აზრიც კი არაა! მაგრამ ასევე აბსოლუტურად ამაზრზენად მიმაჩნია ეს მავნე ისტერიაც. გაუგებარია, ეს ამდენი ინციდენტი, რომელიც 20-30 წლის წინ მოხდა, როგორ უნდა იქნას გამოძიებული, თან როცა უმეტესობა მათგანს ძალადობასთან კავშირიც კი არ აქვს”.
ჟურნალისტის კითხვაზე, როდისმე მსგავსი ბრალდება თუ წამოუყენებიათ მის მიმართ, რეჟისორმა უარყოფითი პასუხი გასცა და დაამატა: “ყველაზე მეტად რაც მაღელვებს ამ სიტუაციაში, არის ის, რომ ბრმა ბრაზი, რასაც არანაირი კავშირი აქვს ფაქტებთან, ბევრი ადამიანის ცხოვრებას ანგრევს, ადამიანების, რომელთა დანაშაულიც, ჯერ არ დამტკიცებულა. მედია ადამიანებს კლავს, მათ ცხოვრებას და კარიერას… ეს ავთვისებიანი კიბოს მსგავსი სიახლეები, რომელიც მთლიანადაა მოდებული ინტერნეტს, სუმთქვაშემკვრელია. ეს ახალი, კაცთმოძულე პურიტანიზმი, რომლის გამოღვიძებასაც #MeToo-მ შეუწყო ხელი, ძალიან მაღელვებს”.
შეუძლებელია არ დაეთანხმო რეჟისორს ინტერნეტთან დაკავშირებით, თუმცა დანარჩენის სისწორეში შეიძლება ზოგ ადამიანს ეჭვი შეეპაროს. ბოლოს, ჟურნალისტმა ხელოვანი ადამიანის შემოქმედებით თავისუფლებაზეც ჰკითხა, რაზეც შემდეგნაირად უპასუხა ჰანეკემ:
“ბოლო დროს, ონლაინ პეტიცია გავრცელდა, რომელიც ამერიკის მუზეუმში მხატვარ ბალთუსის გამოფენილი ნახატის აკრძალვას უკავშირდება, სადაც ახალგაზრდა გოგო, არასასურველი პოზითაა დახატული. ბალთუსი მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მხატვარია და მისი ეს ნამუშევარი, უბრალოდ, გროტესკია. ახლა კი რიგითი ბურჟუა, თავს უფრო მეტად ჭკვიანად და მორალურად მიიჩნევს მუზეუმის სხვა მნახველთან შედარებით. ოშიმას ფილმს “გრძნობათა იმპერია” – უდავოდ სექსუალური თემის წარმოჩენის ერთ-ერთი ყველაზე ღრმა და საუკეთესო ფილმი – დღეს ვერ გადაიღებდნენ, რადგან ფინანსურ კრახთან და ტერორთან იქნებოდა დაკავშირებული. აუდიტორიის დაკარგვის შიშით, მსახიობებს გადაღებული სცენებიდან ჭრიან. ეს კამპანია, რომელიც მიმართულია ყველანაირი ეროტიციზმის წინააღმდეგ, არტისტებისთვის შემაშფოთებელია. სად ვცხოვრობთ? ახალ შუა საუკუნეებში? კიდევ ერთხელ ვიტყვი, რომ ეს არ ეხება სექსუალურ ნიადაგზე ჩადენილ ძალადობას, იქნება ეს ქალის მიმართ განხორციელებული, თუ კაცის მიმართ, ყველა უნდა დაისაჯოს, მაგრამ ისიც უნდა გვახსოვდეს, რომ კუდიანებზე მონადირეები შუა საუკუნეებში დავტოვეთ.
წარმომიდგენია რა სათაურებით წაიკითხავთ ინტერნეტში ამ ინტერვიუს: ჰანეკე, მამრი შოვინისტი ღორი”.
სამწუხაროდ, რეჟისორის წინათგრძნობა ახდა, თუკი Variety-ის, Deadline-ის, the Hollywood Reporter-ის და სხვა გამოცემების სათაურებს გადაავლებთ თვალს.
