ანიმე იაპონიაში შექმნილი ანიმაციაა, რომელიც უკვე დიდი ხანია, ამომავალი მზის ქვეყნის ფარგლებს გასცდა და დამკვიდრებული დასავლურ ანიმაციას საკმაოდ დიდ კონკურენციას უწევს. მის ფენომენალურ პოპულარობას არაერთი ასპექტი თუ დეტალი განსაზღვრას, თუმცა ამ საკითხებზე მოგვიანებით… სიტყვა “ანიმეს” გაგონებაზე თანამედროვე მაყურებელს, რომელიც ე.წ „Fun Service“ არის მიჩვეული მომენტალურად აზრად მოსდის: „Naruto“, „Bleach“, „One Piece“, „Deathnote“ (ხსენებულ ანიმეებს არ ვაკრტიკებთ) და სხვა, თუმცა მათ ვისაც გულწრფელად უყვარს ანიმე და მის საწყისებს იცნობს, არ იქნება გასასკვირი რომ მათთვის სიტყვა „Anime“ პირველ რიგში ლეგენდარულ მანგაკასა, განსაკუთრებულ სცენარისტსა და ფენომენალურ რეჟისორთან, ჰაიაო მიაძაკისთან ასოცირდებოდეს, რომელმაც შექნა ისეთი საკულტო და კლასიკად ქცეული შედევრები რომლებიც გვინდა რომ მიმდინარე ეტაპზე გაგაცნოთ და გირჩიოთ თქვენს შვილებთან და ზოგადად პატარებთან ერთად საყურებლად. ამასთან ერთად გაჩვენებთ ისეთ შედევრებსაც, რომელიც უმცროსი თაობის გარეშეა საყურებელი, რათა დაფიქრდეთ მათში ჩადებულ იდეეებსა და გზავნილებზე.
აქვე შეგახსენებთ, რომ ჰაიომ თავის ბავშვობის მეგობართან, ოსაო ტაკაჰატასთან ერთად დაარსა სტუდია „Ghibli“, რომელმის ქოლგის ქვეშაც ლეგენდარულმა მანგაკამ დაიწყო სრულმეტრაჟიანი ფილმების გადაღება.
მაშ ასე, დავიწყოთ:
ნავსიკაია ქარების ველიდან (მოზარდები)
პოსტ აპოკალიფსი, ახალგაზრდა პროტაგონისტი გოგონა, იდუმალი ტყე, გადარჩენილი ადამიანები და ტყეში მცხოვრები უცნაური მწერების (ბუნების) ჭიდილი. ახალგაზრდა გოგონას პიროვნული ზრდა და ზღვა ემოციები.
ლაპუტა: ზეციური ტაძარი (ნებისმიერი ასაკი)
ნავსიკაიას სრულიად საპირისპირო პროექტი, ელეგანტური პირატები და მათი სასაცილო მოხუცი კაპიტანი ქალბატონი, ლამაზი ნახატი, ბავშვური მიამიტობა, სასაცილო მომენტები, რობოტები, თვითმფრინავები და საჰაერო ბატალიები, კარგი ბოროტმოქმედი ეგოცენტრული მიზნებით. ეს ის არასრული ჩამონათვალია, რომელიც ხსენებულ ანიმაციას აუცილებად საყურებელს ხდის.
ჩემი მეზობელი ტოტორო (ნებისმიერი ასაკი)
საცუკი და მეი დედის ავადმყოფობის გამო, მამასთან ერთად ტოკიოდან 10 კილომეტრში საცხოვრებლად გადაიან (ეს ის ადგილია, სადაც თავად მიაძაკი გაიზარდა). ძველ სახლში კი უცნაურობები ხდება, იდუმალი შავი არსებები, ერთგვარი მოჩვენებები, ავტობუსი კატა და უსაყვარლესი „ტოტორო“ (უცნაური დიდი არსება, რომელიც საბოლოოდ სტუდია გიბლის მასკოტად და სავიზიტო ბარათად იქცა). ლამაზი ნახატი და საბავშო, კიდევ უფრო მეტად მშვენიერი ისტორია, რომელიც დარწმუნებულები ვართ, პატარებს, აუცილებად მოეწონებათ.
კიკის მიტანის სერვისი (მოზარედები +)
სიუჟეტი, „ტოტოროს“ მსგავსად მარტივია. გვყავს, მთავარი მქომედი პირი კიკი (ახალგაზრდა და კეთილი ალქაჯი), რომელიც ცოტა არ იყოს თავდაჯერებული გოგონაა, რომელიც საკუთარ ალტერ-ეგო, კატა კიკისთან ერთად ჩვეულებრივ ადამიანებთან სტაჟირებაზე მიემგზავრება. მას სურს გამორჩევა სხვებისაგან, იგი წინააღმდეგია საუკუნოვანი ტრადიციების, სურს იყოს ორიგინალური და… ფილმის მთავარი მესიჯი და მორალი ზრდაა, მომენტი, როდესაც თავდაჯერებული მოზარდი უფროსების საქმეებით იწყებს დაკავებას, სამსახური, ურთიერთობები და აღიარება.
