თხრობა თუ მთავარი როლის შემსრულებელი მსახიობების თამაში ქვემოთ ჩამოთვლილ ფილმებს განსხვავებულ ატმოსფეროსა და ხარისხს ანიჭებს. ესაა ყველა დროის 10 ყველაზე პოეტური ფილმი:
სარკე (1975)
სიცოცხლის უკანასკნელ დღეებში კაცი იხსენებს ბავშვობის ყველაზე მნიშვნელოვან მოვლენებს, დედას, ფაქტებს, რომლებმაც განსაზღვრა მისი გზა ამ სამყაროში. ანდრეი ტარკოვსკის ეს სურათი ნამდვილი ხელოვნების ნიმუშია.
სოლარისი (1971)
ტარკოვსკის კიდევ ერთი ფილმი, რომლის გარეშეც ეს ათეული წარმოუდგენელია, სოლარისია – ისტორია ფსიქოლოგზე, რომელსაც კოსმოსურ სადგურზე გზავნიან, რათა იქ მყოფი ადამიანების ემოციური პრობლემების მიზეზი დაადგინოს…
არიელი (1988)
მამის თვითმკვლელობის შემდეგ მამაკაცი უმიზნო მოგზაურობას იწყებს და საზოგადოების ყველაზე სასტიკ და ბნელ მხარეებს ეჯახება, თუმცა მის ცხოვრებისეულ გზას ცვლის ის სიყვარულის მარცვალი, რომელიც ყველა ადამიანშია.
კომივოიაჟორის სიკვდილი (1985)
კაცი ეგზისტენციალური დილემების წინაშე აღმოჩნდება, როდესაც მისი ერთ-ერთი მოზარდი შვილი სახლში ბრუნდება. ფილმი აკრიტიკებს კონსერვატულ, ტრადიციულ ხედვას და გვიჩვენებს მის გავლენას ადამიანის ემოციურ მხარეზე. დასტინ ჰოფმანისა და ჯონ მალკოვიჩის შესრულება ამ სურათში, უბრალოდ, დაუვიწყარია.
საიდუმლო კარს უკან (1947)
ახალგაზრდა ქალი მოგზაურობისას ხვდება იდუმალ მამაკაცს, რომელიც უყვარდება და ცოლად მიჰყვება. კაცს უჩვეულო გატაცებები აქვს, რაც ქალის სიცოცხლეს საფრთხეს უქმნის… ფილმის პოეტური ნარატივი სცენებს მეტ სიმძაფრეს სძენს და მისტიკურ ატმოსფეროს ქმნის.
ბერლინის ცა (1987)
თავისი რუტინით დაღლილ ანგელოზს სურს, მოკვდავი გახდეს და ადამიანური ცხოვრებით იცხოვროს. ის ბერლინის ცაზე დაფრინავს და მის მკვიდრთა სახლებში იხედება, აკვირდება მათ ყოველდღიურობას, ფიქრებს, ოცნებებს, სურვილებს… ეს არის საოცრად შთამბეჭდავი სურათი, რომელიც შეუძლებელია, დაგავიწყდეთ.
ჰიროსიმა, ჩემო სიყვარულო (1959)
ჰიროსიმაზე ფილმის გადაღებისას, ფრანგ მსახიობ ქალს იაპონელი მამაკაცი უყვარდება. თუმცა, ეს სიყვარული არამარტო აწმყოთია ნაკვები, არამედ ქალის წარსულსა და მტკივნეულ მოგონებებსაც უკავშირდება…
მკის დღეები (1978)
შეყვარებულები თავს და-ძმად ასაღებენ და სასიყვარულო სამკუთხედს ქმნიან მდიდარ ფერმერთან, რათა სიღარიბეს თავი დააღწიონ. ფილმის ნარატივი, საოცარი ფერები და ემოციური ისტორია მას გასული საუკუნის ერთ-ერთ ყველაზე დაუვიწყარ სურათად აქცევს.
პერსონა (1966)
ინგმარ ბერგმანის შედევრად აღიარებულ ფილმში ორი ქალის – ნერვულ კრიზისში მყოფი მსახიობისა და მედდის თვითგამოკვლევის პროცესია აღწერილი. სამყაროსაგან მოწყვეტილი ორივე მათგანი პიროვნების გაცნობიერების ერთი შეხედვით – უჩვეულო გზას გადის.
სასიყვარულო განწყობა (2000)
ფილმის ვიზუალი, თხრობა, სიჩუმე, რომელიც გმირების მარტოსულობას უსვამს ხაზს… დიდი ტკივილი და უჩვეულო სიყვარულის ისტორია, რომელიც საოცრად პოეტურადაა მოთხრობილი.
