ხანდახან ფილმი იმდენად რთული გასაგებია, რომ მასზე მთელი კვირის, ან თვის განმავლობაში გვეფიქრება. ასეთ ფილმებს გააჩნიათ რაღაც ელემენტები, რომლებიც ჩვენში კითვებს აჩენენ და რასაც ვერასდროს ვხვდებით. ხშირად ჩვენ ვკამათობთ და ფილმის ჩვენებური ინტერპრეტაციების არგუმენტები მოგვყავს, მაგრამ, როგორც საბოლოოდ აღმოჩნდება ხოლმე, კინემატოგრაფების თქმით, ამ ფილმებს არ აქვთ ხოლმე ერთი კონკრეტული სათქმელი. აი, რატომ ვუბრუნდებთ ამ ფილმებს გამუდმებით, რადგან როდესაც ჩვენ ვიცვლებით, ჩვენი შეხედულებებიც იცვლება, შესაბამისად, ეს ფილმებიც იცვლებიან…

მოხუცების ადგილი აქ არ არის

ეთან და ჯოელ კოენებმა შექმნეს ფილმი ახალგაზრდა ვიეტნამელ ვეტერანზე, რომლის ნარკოტიკების გაყიდვის მცდელობაც მისთვის არასახარბიელად დამთავრდება. ფილმში არის ათწლეულის ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული ბოროტმოქმედი ანტონ ჩიგური, რომელსაც ხავიერ ბარდემი ასრულებს. ფილმს კინოს ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე გამორჩეული დასასრული აქვს. ძმები კოენების ფილმმა ოსკარზე 8 ნომინაციიდან 4 კატეგორიაში გაიმარჯვა.

პერსონა

ფილმის სცენარის პრეზენტაციის დროს, ინგმარ ბერგმანმა თქვა, რომ სცენარის ნაცვლად ეს იყო მუსიკის ფურცელი, რომელიც მას და მის თანაავტორს ფილმის შექმნაში დაეხმარება. ეს ფილმი, რომელსაც უჩვეულო სცენარი სჭირდებოდა, ნამდვილად განსაკუთრებული აღმოჩნდა, რომელიც უდიდესმა კინემატოგრაფისტმა შექმნა. ფილმი მოგვითხრობს თანამედროვე სამყაროს მნიშვნელოვანი პრობლემების შესახებ, იმ დროზე, როდესაც ადამიანი თითქოს ნორმალური, პროფესიული და პირადი ცხოვრების დინებისას, თავს მაინც მარტოსულად გრძნობს. ბიდი ანდერსონი ბრიტანეთის ფილმისა და სატელევიზიო ხელოვნების აკადემიის ჯილდოზე იყო ნომინირებული.

ფოტოგადიდება

მიქელანჯელო ანტონიონი ყურადღებას ყოველთვის ადამიანებს შორის კომუნიკაციის პრობლემაზე ამახვილებდა. ფილმი ფოტოგრაფზეა, რომელიც ქალაქის პარკში მუშაობს და იღებს ადამიანებს, რომლებიც მოსწონს. ის თვლის, რომ მკვლელობის მოწმე გახდა და ცდილობს ამ საიდუმლოს ამოხსნას. ფილმი კანის კინოფესტივალის ოქროს პალმის რტოს მფლობელი გახდა და ოსკარზე ორ კატეგორიაში იყო ნომინირებული.

სინათლე წყვდიადის შემდეგ

ფილმი, რომელმაც მექსიკელ რეჟისორს კარლოს რეიგადასის კანის ჯილდო მოუტანა საუკეთესო რეჟისორისთვის, კინოს ენთუზიასტებს შორის ამბივალენტურ თემას წარმოადგენს. ზოგიერთი თვლის, რომ ეს არის მცდელობა ჩაითვალოს რთულად ფუნდამეტრური პრინციპების გარეშე, მაგრამ სხვები (თავად რეიგადსიც) ამტკიცებენ, რომ ფილმი არ არის რთული, უბრალოდ ის განსხვავდება იმ ფილმებისგან, რასაც მიჩვეულები ვართ…

სარკე

როდესაც ანდრეი ტარკოვსკის “სარკის” დაფინანსება სჭირდებოდა, ის ბევრ სირთულეს შეხვდა. მისმა კინომატოგრაფმაც კი უარი თქვა ამ ფილმზე სამუშაოდ, თუმცა შემდეგ აღფრთოვანებულმა ის ყველაზე “ტარკოვსკისებულ” ფილმად აღიარა. ეს აღიარება კი უშუალოდ ფილმის ეპიზოდურ სტრუქტურასთან იყო დაკავშირებული, რომელშიც ძაფი, რომელიც მოვლენებს ერთმანეთთან აკავშირებს, არასდროს კონკრეტდება.

დაკარგული გზა

როდესაც საუბარია დევიდ ლინჩზე, ძნელია მისი ფილმებიდან გამოვარჩიოთ, რომელი უფრო რთული გასაგებია, მით უმეტეს, როცა თავად ამბობს, რომ მის ფილმებში მოქმედებებისთვის ახსნის მოძებნას აზრი არ აქვს. “დაკარგული გზა” არის ფილმი, რომლისთვისაც განსაზღვრების პოვნა ნამდვილად რთულია.

დონი დარკო

კიდევ ერთი ფილმი, რომლის სცენარისტი და რეჟისორი რიჩარდ კელია. დონი დარკოს როლში ჯეიკ ჯილენჰოლი წარმოგვიდგება, რომელიც გიგანტურ კურდღელს, სახელად ფრენკს ხვდება. კურდღელს მხოლოდ დონი ხედავს და მთელი უბედურებაც იმაშია, რომ წარმოსახვითი ცხოველი, მას სხვადასხვა დანაშაულისკენ უბიძგებს.

შარშან მარიენბადში

ეს ფრანგი რეჟისორის ალენ რენეს 1961 წლის ფილმია, რომელიც სიაში ჩამოთვლილ ფილმებთან ერთად, საგონებელში აუცილებლად ჩაგაგდებთ. სასტუმროში ახალგაზრდა მამაკაცი ცდილობს დაარწმუნოს გოგონა, რომ წინა წელს ისინი უკვე შეხვდნენ ერთმანეთს ფრედერიკსბურგის ბაღში. ფილმი ოსკარზე საუკეთესო ორიგინალური სცენარისთვის იყო ნომინირებული.

2001 წელი: კოსმიური ოდისეა

რომელია სტენლი კუბრიკის ყველაზე ამბიციური პროექტი? მისი თითოეული ნამუშევარი ამბიციური და რთულია, მაგრამ არის დეტალი, რაც “2001 წელი: კოსმიური ოდისეას” გამოარჩევს. ეს შეიძლება იყოს ის კონვენციები, რომლებსაც ის არღვევს, მაგალითად, არ ჰყავს მთავარი გმირი, არ გააჩნია ერთი კონკრეტული შეხედულება, არ აქვს მხოლოდ ერთი სიუჟეტური ხაზი. ფილმმა კინოაკადემიის 4 ნომინაციიდან ოსკარი საუკეთესო ვიზუალური ეფექტებისთვის მიიღო.

სიკვდილი ვენეციაში

ლუკინო ვისკონტის ფილმი, რომელიც ინტერპრეტაციის სიღრმის ახალ დონეს მაშინ იძენს, როდესაც მაყურებელმა იმ გზავნილების შესახებ იცის, რომელიც მას გააჩნია. სიუჟეტი კი საკმაოდ მარტივია: კომპოზიტორი გუსტავ ფონ აშენბახი, რომელსაც დირკ ბოგარდი ასრულებს, ვენეციაში დასასვენებლად მიდის. ფილმმა ბრიტანული აკადემიის ფილმების დაჯილდოებაზე 4 ნომინაციაში გაიმარჯვა. ის ასევე ნომინირებული იყო ოსკარზე საუკეთესო კოსტიუმების დიზაინისთვის.