ჩვენ უკვე გესაუბრეთ უოსკაროდ დარჩენილ მართლაც დიდებულ, საეტაპო და ხშირად საკულტო ფილმებზე. თუმცა ამერიკის კინოაკადემიის მიერ უსამართლოდ დაჩაგრული შესანიშნავი ფილმების სია ბევრად გრძელია. ქვემოთ ჩვენ გავაგრძელებთ იმ რჩეული ფილმების ჩამოთვლას, რომელთაც დროს გაუძლეს და უმთავრესი – მაყურებელთა სიყვარული და ურყევი რეიტინგი დაიმსახურეს.
მაშ, ერთად გავეცნოთ იმ ფილმებს, რომელთაც ყველანაირი წინაპირობა ჰქონდათ იმისთვის, რომ ოსკარი დაემსახურებინათ, თუმცა ეს ასე არ მოხდა.
1. მეექვსე გრძნობა
სცენარისტი და რეჟისორი მ. ნაით შიამალანი მსოფლიოს სწორედ ამ ფილმით წარუდგა – ფილმით, რომელსაც კინოს ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე ამოუცნობი დასასრული აქვს. მეექვსე გრძნობა კინოაკადემიის ექვს ნომინაციაზე იყო წარდგენილი, მათ შორის საუკეთესო სურათზე, მაგრამ ამ წელს ოსკარი ამერიკულ სილამაზეს ერგო. ამ შემთხვევაში კინოაკადემიას ძნელია შეედავო, თუმცა მაინც უსამართლობაა, რომ მეექვსე გრძნობას არცერთი ოსკარი არ შეხვედრია.
2. შვიდი
შვიდს ხშირად 90-იანების ერთ-ერთ ყველაზე დამაფიქრებელ ნეო ნუარის ჟანრის ფილმად მიიჩნევენ. დევიდ ფინჩერის ამ მართლაც დიდებულმა სურათმა ოსკარი საუკეთესო მონტაჟის კატეგორიაში დაიმსახურა, მაგრამ 1996 წლის დაჯილდოებაზე ის მეტით არაფრით დაუფასებიათ. ფილმის შესაქმნელად ფოტოგრაფიასა და კინემატოგრაფიაში ცნობილი “ვერცხლის შეკავების” პროცესი გამოიყენეს, რის საშუალებითაც კადრებს მუქი, ჩაბნელებული, ავისმომასწავებელი, თითქოს მუდმივად წვიმიანი ქალაქის ეფექტი მისცეს. ამის გამო ფინჩერის, როგორც რეჟისორის დაჯილდოება სრულიად რეალური იყო. ფილმი ამჟამად IMBb-ის Top 250 ფილმში 21-ე ადგილზეა.
3. დოქტორი სთრეინჯლავი
სტენლი კუბრიკის გენიალური ნამუშევარი, რომელშიც რეჟისორმა ატომური ომის სატირა შემოგვთავაზა, ოსკარის ოთხ ნომინაციაში მოხვდა, მათ შორის საუკეთესო ფილმისა და საუკეთესო რეჟისორის კატეგორიაში. მაგრამ კინოაკადემია 1965 წელს მიუზიკლის ტალღაზე იყო და ჩემი მშვენიერი ლედი რვა ოსკარით დააჯილდოვა. კინოისტორიაში ერთ-ერთი უმშვენიერესი მიუზიკლის ღირებულებაზე არავინ დავობს, თუმცა ნამდვილად გასაოცარია, რომ კუბრიკმა და მისმა შესანიშნავმა ფილმმა დაჯილდოების ცერემონია ოქროს ქანდაკების გარეშე დატოვეს. AFI ამ ფილმს ყველა დროის უდიდესი ამერიკული ფილმების სიაში 39-ე ადგილზე აყენებს.
4. ერთხელ ამერიკაში
სერჯიო ლეონემ თავისი მორიგი, მსოფლიოს მაყურებლის ფავორიტი შედევრი 1984 წელს გადაიღო. გადაღებების დასრულების შემდეგ რეჟისორის პოსტპროდუქციული ჯოჯოხეთი დადგა, რადგან სამონტაჟოში ფილმი ლამის სულ აკუწეს. მიუხედავად იმისა, რომ სწორედ ამ ჯოჯოხეთში ბევრი რამ დაიკარგა, ერთხელ ამერიკაში მაინც იმსახურებდა ნებისმიერ ჯილდოს, მათ შორის საუკეთესო რეჟისორისა და ფილმის კატეგორიებში, თუმცა დიდი რეჟისორი კინოაკადემიამ კვლავ უყურადღებოდ დატოვა 1985 წლის ოსკარებზე სურათი აღნიშნულ ნომინაციებშიც კი ვერ მოხვდა. IMDb-ის Top 250-ში ფილმი ამჟამად 70-ე ადგილს იკავებს და შეიძლება ითქვას, კინოისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე დაუფასებელი კლასიკაა.
5. რა აწუხებს გილბერტ გრეიფს
ყოველ ჯერზე, როცა ლეონარდო დიკაპრიო ოსკარზე იყო წარდგენილი, მისი გულშემატკივრები მუდამ იხსენებდნენ მის მიერ თინეიჯერულ ასაკში შესრულებულ მეორეხარისხოვან როლს დრამაში რა აწუხებს გილბერტ გრეიფს. ეს სურათი, თავისთავად, შესანიშნავია, მაგრამ ყმაწვილი ლეონარდო მენტალურად დაავადებული ბიჭის როლში – უბრალოდ დაუვიწყარი. 1993 წელს ამ როლით დიკაპრიო მეორეხარისხოვანი მსახიობის ნომინაციაში მოხვდა, თუმცა ჯილდო ტომი ლი ჯონსს ერგო.
6. მებრძოლთა კლუბი
ჩაკ პალანიკის ცნობილი ნაწარმოების მიხედვით გადაღებული დევიდ ფინჩერის პოსტმოდერნისტული შედევრი, რომელიც ამერიკული კონსუმერული საზოგადოების სატირას და ადამიანის ფსიქოლოგიის ღრმა ანალიზს გვთავაზობს, დღემდე იმსახურებს მაყურებლის აღფრთოვანებას. ფილმი ოსკარზე საუკეთესო ეფექტების კატეგორიაში იყო წარდგენილი, თუმცა ფინჩერი – საუკეთესო რეჟისორის, ნორტონი – საუკეთესო მსახიობის, ჯიმ ულსი – საუკეთესო ადაპტირებული სცენარის, ჯეფ კრონენვეთი კი – საუკეთესო კინემატოგრაფიის ნომინაციების მიღმა დარჩნენ. სამართლიანობა მოითხოვს აღინიშნოს, რომ მეორეხარისხოვან როლებში მინიმუმ ნომინაციას იმსახურებდნენ ჰელენა ბონემ კარტერი და ბრედ პიტი. მებრძოლთა კლუბი ამჟამად IMDb-ის Top 250-ში მე-10 ადგილზეა.
7. იისფერი
სტივენ სპილბერგის იისფერი ერთ-ერთი ყველაზე “უიღბლო” ფილმია ოსკარების ისტორიაში – ყველაზე მეტი (თერთმეტი) ნომინაციიდან მან ვერცერთი ჯილდო ვერ მოიპოვა. ფილმის სენტიმენტალიზმი შეიძლება ბევრს ზედმეტადაც კი ეჩვენება, თუმცა მასში ნამდვილად არის კინემატოგრაფიულად დახვეწილი მომენტები. 1986 წელს ტრიუმფატორი სიდნი პოლაკის აფრიკიდან გახდა და შვიდი ოსკარი მოიპოვა, როცა სტივენ სპილბერგი ნომინირებულთა შორისაც კი არ იყო.
8. ცოფიანი ძაღლები
ცხადია დღეს ყველა იცნობს კვენტინ ტარანტინოს ამ სადებიუტო ნამუშევარს დიდ კინოში. გამოსვლის დროს კი ცოფიანი ძაღლები დამოუკიდებელ კინოს წარმოადგენდა, მაშინ როცა ჯერ კიდევ ბევრს არ ესმოდა “დამოუკიდებელი კინოს” ცნება. 1993 წელს ფილმმა მოახერხა და კრიტიკოსთა და კინოფესტივალების რამდენიმე მნიშვნელოვანი ჯილდო მოიგო. რასაკვირველია, სურათს, თავისი შესანიშნავი დიალოგებით, ოსკარებზე, სულ ცოტა, ორიგინალური სცენარის ნომინაცია უნდა მიეღო, გარდა ამისა, შემჩნევას იმსახურებდა ტიმ როთის განუმეორებელი თამაში.
9. ლეონი
ლუკ ბესონის ერთ-ერთ საუკეთესო ნამუშევრად მიჩნეულ ფილმს, რომელიც 12 წლის გოგონას (ნატალი პორტმანის დებიუტი სწორედ ამ ფილმში შედგა) და დაქირავებული მკვლელის უჩვეულო მეგობრობის ამბავს მოგვითხრობს, ოსკარის ერთ ნომინაციაშიც კი არ მოხვედრილა. არადა, ფრანგი რეჟისორი ნამდვილად იმსახურებდა ნომინაციას, ისევე როგორც გარი ოლდმანი, რომელმაც ერთ-ერთი ყველაზე დაუვიწყარი კინოვილანი შექმნა. ლეონი ამჟამად IMDb-ის Top 250 ფილმში 30-ე ადგილს იკავებს.
10. გახსოვდეს
იშვიათია სტრუქტურულად ასეთი ინოვაციური ფილმი, როგორიც ქრისტოფერ ნოლანის არასწორხაზოვანი Memento. სურათმა, რომელსაც 21-ე საუკუნის ერთ-ერთი საუკეთესო ოსტატის დაუვიწყარ ნამუშევრად მიიჩნევენ, ოსკარის ორი ნომინაცია დაიმსახურა – საუკეთესო სცენარისა და საუკეთესო მონტაჟისთვის, თუმცა ვერცერთში გაიმარჯვა. ამჟამად ის IMDb-ის Top 250-ში 51-ე ადგილზეა.
წყარო: www.ranker.com
